3 Ekim 2009 Cumartesi

yolda...

fark ettim ki hayatımdaki yerini zaten ben açmışım... orada bir boşluk varmış, o anda çevrede seni görmüşüm ve seni o boşluğa güzelce oturtmuşum... aslında o yere hiç de uymuyormuşsun... bunu ne yazık ki sadece zamanla görebiliyorum... boşuna demiyorlar ya zaman her şeyin ilacı diye... belki gene çok huzursuz davranış, heyecan yapmış olabilirim... ama bu defa seni daha geçmişe gömerek ayrıldım bulunduğun yerden... su anda bu satırları yazıyor olmak belki gene sana önem verdiğimi ya da hala istedigimi düşündürebilir ama bu defa değil... ben bugün olduğun yere hem yaramın toparlandığını görmek, hem hep birlikte hala görüşüp eğlenmeye devam edebildiğimizi görmek, hem de artık buna alışmak için geldim... evet sen gene öküzdün, yok saydın, ama bunun artık hayatlarımızdan uzak olmamız ile de alakası olduğunu düşünüyorum... ya da sana hala öküzlüğü yakıştıramadığımdan ya da asıl olan kendime bu öküzle nasıl bu kadar oyalandığıma inanamadığımdan gene kendimi kandırıyorum, kendime kızıyorum... senden tabii ki bir beklentim yok, tabii ki hiç başlamadığını ama buna rağmen bittiğini biliyorum... yine de ilacın zaman olduğunu görmek çok güzel... daha da iyi olacağım günler de çok yakın buna da eminim... sadece yerine seni oturtmaya çalıştığım boşluğun bir an önce dolması kaldı ve eminim oraya senden çooook daha fazla yakışacak bir sürü insan var... sadece doğru zamanda doğru yerde olamıyoruz... o olduğunda hiç bir şey kalmayacak... çünkü zaten hiç yoktun... hiç olmadın...

sıkıntıdan biraz sıyrılmış bir anda dökülen karışık cümleler...
tanelerden sadece biri...

2 yorum: